Het onwaarschijnlijke verhaal achter de revalidatie van Shinji Okazaki

Wat is jouw connectie met STVV? En hoe lang ben je intussen als kinesist werkzaam bij ons?

“Ik was allereerst jeugdspeler bij STVV, van de U14 tot de U19. In 2020 ging ik aan de slag als kinesist bij de 2de ploeg. Het seizoen daarop ben ik doorgestoten naar de A-kern, waar ik nu twee seizoenen hoofdkiné ben.”

Wat houdt jouw dagelijkse werk in bij STVV? Is er een verschil tussen het seizoen en het tussenseizoen?

“We zijn redelijk vroege vogels en volgen een bepaalde structuur. Om half 8 zetten we alles klaar: water, shakes, … De spelers die geblesseerd zijn of extra verzorging nodig hebben, arriveren eerst. Vanaf een uur voor de training beginnen we de andere spelers los te maken, tapes te leggen, … Na de training herhaalt dat ritueel zich.”

“In de voorbereiding zijn er vaak twee trainingen per dag. Op dat moment behandelen we spelers volop tussen de trainingen door. Op vrije dagen zorgen we dat er altijd iemand ter beschikking is. Alleen in het tussenseizoen nemen we echt vakantie, aangezien er dan geen spelers op de club zijn.”

Kan je beschrijven wat de blessure van Shinji Okazaki inhield en hoe ernstig deze was?

“Oka had sinds vorig seizoen al last aan de rechterknie. Na zo’n lange en intensieve carrière is slijtage uiteraard niet onlogisch. Uit respect voor de privacy van een speler kunnen we niet alle details meegeven, maar in feite was de knie volledig kapot. Desondanks verteerde Shinji het trainingsritme vorig seizoen nog vrij vlot. Dit jaar voelden we in de voorbereiding echter al aan dat het moeilijker zou worden. Op elke scan zag je ook dat de slijtage zich verder doorzette.”

Hoe ging Shinji met dat nieuws om?

“Uiteraard wil je als kinesist vermijden dat een speler later in zijn dagelijkse leven nog hinder zou ondervinden. Daarnaast is het natuurlijk belangrijk om te weten wat Oka zelf nog wilde. Oorspronkelijk wou hij tot zijn 40ste blijven voetballen. Het besef dat de pijn nooit meer zou weggaan en dat die termijn niet haalbaar was, had mentaal natuurlijk impact. Ondanks alles wat Oka bereikt heeft in zijn voetbalcarrière, had hij het echter heel moeilijk om te stoppen. Daarom draaide hij de knop om en stelde hij zich nog één duidelijk doel: zich klaarstomen voor een allerlaatste wedstrijd op het eind van het seizoen. Een wedstrijd die in het teken zou staan van zijn afscheid.”

Wat waren de eerste stappen in het revalidatieproces?

“Zodra de beslissing genomen was, deed Shinji niet meer mee aan de groepstrainingen. We begonnen bij de basis, met puur spierversterkende oefeningen. Vrij saaie oefeningen in feite, zonder direct perspectief om te kunnen lopen, laat staan tegen een bal te trappen. Desondanks was zijn motivatie ongelooflijk. In functie van zijn pijngrens hebben we stap voor stap opgebouwd. Pas 3-4 maanden geleden trainde Shinji terug op het veld, 3-4 weken voor zijn afscheidsmatch draaide hij terug mee met de groep. Hem uiteindelijk een uur zien spelen tegen OHL, dat schonk enorm veel voldoening. Shinji was zelf ook enorm dankbaar. Dat was echt een heel speciaal, emotioneel moment.”

Hoe belangrijk is de motivatie van een speler in het revalidatieproces?

“Superbelangrijk. Van alle revalidaties die ik heb begeleid was deze de langste. Maar Shinji was ook de meest gemotiveerde gekwetste speler die ik ooit gezien heb. Geen enkele oefening was te veel. Hij deed alles wat we vroegen, en meer.”

“Om de sfeer erin te houden, koppelden we het nuttige ook af en toe aan het aangename. Tijdens de oefeningen werken we vaak met kleuren om onverwachte situaties en reacties te simuleren. Op een dag besloten we elkaar de taal te leren. Zo gebruikten we Nederlandse en Japanse woorden ‘rood’ en ‘aka’ of ‘blauw’ en ‘au’ door elkaar. Die vrolijke noot hielp om door te zetten.”

Hoe was jullie persoonlijke relatie al die maanden?

“Ik ben zelf een echte voetbalfanaat. Als je dan iemand als Okazaki mag behandelen, moet je jezelf even in de arm knijpen. Het voorbije half jaar hebben we een hechte band opgebouwd. Tijdens een revalidatie ontdek je de persoon achter de topsporter. Ik heb Shinji leren kennen als een eerlijke en warme persoon, waar je alleen maar respect voor kan hebben.”

“Elke dag praatten we bij over wat ons bezighield in het leven. In zijn geval was dat naar een reunie gaan van de kampioenenploeg van Leicester of een match van Endo meepikken in Liverpool. In mijn geval was dat ’s avonds trainen bij DH Jeuk (lacht). Hoewel onze leefwerelden ver uit elkaar lagen, toonde hij oprecht interesse. Ik zal Shinji dus nooit vergeten.”