Op 17 maart staat de topper tussen STVV en Club Brugge op het programma. Iemand die beide opponenten door en door kent, is Gunter Verjans. Hij verdedigde als speler jarenlang de kleuren van beide clubs. Bij STVV was hij zelfs tweemaal actief: van 1988 tot 1995 en van 1999 tot 2004. Vandaag is Gunter nog altijd een aandachtig toeschouwer tijdens de thuiswedstrijden van de Kanaries.
Hoe verliepen de beginjaren van jouw carrière?
“Ik zette mijn eerste stappen als voetballer bij Hoeselt SK, de ‘kleinere’ ploeg van het dorp. Ik speelde daar tot aan de kadetten (nvdr. vandaag U14). We hadden een sterk team met veel talent. Hoewel we op gewestelijk niveau speelden, werd ik opgeroepen voor de provinciale - en later nationale - selecties. Natuurlijk keken er tijdens die wedstrijden van de nationale jeugdelftallen heel wat scouts toe. STVV en Tongeren toonden interesse, en ik maakte in 1991 de overstap naar Sint-Truiden.”
“Bij STVV speelde ik mijn eerste seizoenen als scholier (vandaag U16), voordat ik op 17-jarige leeftijd overstapte naar de UEFA's (de huidige U18). Op dat moment was clubicoon Lon Polleunis trainer van het eerste elftal. Lon gaf jeugdspelers graag kansen en lanceerde me bij het eerste elftal.”
Wat waren jouw drie hoogtepunten bij STVV?
“Het eerste hoogtepunt was de bekerwedstrijd tegen Anderlecht. In die tijd waren de Brusselaars met voorsprong de grootste ploeg van het land. Hoewel we op dat moment zelf in tweede klasse uitkwamen, wisten we hen te verslaan met penalty's. Grappig detail is dat deze bekerclash mijn eerste foto in Het Belang van Limburg opleverde, in duel met Luc Nilis (lacht).”
“Vervolgens was er ook de promotie naar eerste klasse in 1994. De viering van dat kampioenschap zal altijd in mijn geheugen gegrift blijven. En ten slotte is er natuurlijk de bekerfinale tegen La Louvière in 2003. Dat was zowel een hoogtepunt als een enorme teleurstelling. Het was een fantastisch jaar voor STVV, met een vierde plaats in de eindrangschikking. Die finale blijft een van de hoogtepunten in de geschiedenis van STVV, ook al ontbrak de kers op de taart.”
> Bekijk de documentaire over de jaren 2000 hier
Wat heb je geleerd tijdens jouw periode bij STVV?
“Toen ik als jonge speler bij de eerste ploeg terechtkwam, was het een periode van immense groei en ontwikkeling. Als jongeling trok ik vervolgens de aandacht van enkele topclubs, waaronder Club Brugge. Bij mijn terugkeer naar STVV - in mijn tweede periode dus - was ik een compleet andere speler. Toen was ik iemand die het team moest dragen. Van een onervaren jongeling evolueerde ik dus tot een geroutineerde leider.” Bovenkant formulier
P.S. Op 22 maart staat Gunter ook aan de aftrap van de Legends Game
Wat waren de grootste verschillen tussen STVV en Club Brugge?
“Sint-Truiden was op dat moment volop bezig om een profclub te worden, terwijl Club Brugge het al was. In Brugge waren de trainingsfaciliteiten, de aanpak van de wedstrijden, het stadion, … van een ander niveau. Bovendien zorgden de Europese wedstrijden voor een extra dimensie. Intussen heeft Sint-Truiden een enorme vooruitgang geboekt en is het een volwaardige profclub. Maar destijds was de kloof tussen beide clubs aanzienlijk groter.”
Hoe was het om met Brugge op Stayen te komen spelen?
“Tegen mijn ex-club spelen was altijd beladen, maar natuurlijk verdedig je de belangen van de club waar je op dat moment voor speelt. Je wil gewoon winnen. Spelen in Sint-Truiden was elke keer bijzonder: de sfeer was intens en geen enkele club kwam er graag op bezoek. Je wist wat je te wachten stond: een tegenstander die karakter toont en voor elke bal vecht. Vandaag de dag speelt STVV ook verzorgd voetbal, destijds was dat wat minder het geval (lacht).”
Zijn er coaches (van STVV en Club Brugge) die een blijvende indruk op je hebben achtergelaten? En waarom?
“Alle trainers hebben een indruk op me achtergelaten. Zowel positief als negatief. Bij Club Brugge heb ik zowel Broos als Gerets als trainers gehad, het verschil tussen hun aanpak was duidelijk merkbaar. Bij STVV waren de benaderingen van trainers zoals Mangelschots en Mathijsen ook heel verschillend: de ene was meer gericht op mentaliteit, bij de andere lag het zwaartepunt op tactiek en trainingsmethoden. Als ik er toch één moet uitpikken, dan is het Lon Polleunis. Hij gaf mij de kans om door te breken.”
Welk voorval blijft je het meest bij uit jouw tijd op Stayen?
“Onder leiding van Lon Polleunis ben ik Rode Duivel geworden. Dat was extra opmerkelijk, omdat de laatste speler die voor Sint-Truiden in het nationale elftal had gespeeld ook Lon Polleunis was. Mijn oproep voor de interland tegen de Verenigde Staten – in 1994 - maakte deze cirkel dan ook mooi rond.”
Op 17 maart ontvangt STVV Club Brugge. Kijk je ernaar uit?
“Absoluut. Sint-Truiden brengt op dit moment oogstrelend voetbal op de mat en de sfeer is goed. Het doet me plezier dat er terug meer supporters naar deze mooie club komen kijken. Je zag bijvoorbeeld tijdens de jubileumwedstrijd de sfeer van vroeger herrijzen in de tribunes. Het was vol, het kolkte en de sfeer zat erin. Op dat moment voel je dat de liefde voor de club er bij veel supporters voor altijd inzit.”